Mutluluk Soyu

Şiirler

yaşadıklarımız hep

‘Ben ve Köy’ adlı eserin Mona Lisa’sı

namazımız ise

vitrindeki ziynet eşyalarına bakan şu kadının

yaşayamadıklarını unutması gibi

çünkü güllerin kışın daha çok ihtiyacı var

gül gibi kokmaya

çünkü yaşar ‘unutulanlar’ hikayesi

dağların bulutlara dahi anlatmakta çekindiklerinde

bu yüzden yakalanmadan boş yere

gecesi olmayan karanlıklara

ekeriz Veysel’in hasretiyle göğün boşluklarına

sarışın buğdayı rüyalarımızın

tasasız hallerini

kalsa da kalbimiz mavi hecede günlerce sürgün

mevsimlerimiz bile ama kıskanırsa

gözlerimize yar olmuş gelincik ve başakları

bırakırız hayallerimizi

düşmemek için

çocukların dizlerinin üstüne düşmesi gibi

öyle ya da böyle ama

olmuş düşmek kaderimiz